Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում.
Մութը տնից տուն էր մտնում.
Ես տեսա քեզ իմ ճամփի մոտ,
Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ։
Աղբյուրն անուշ հեքիաթի պես
Իր լույս երգով ժպտում էր մեզ.
Դու մոտեցար մեղմ, համրաքայլ,
Որպես քնքուշ իրիկվա փայլ։
Անակնկալ բախտի նըման,
Հայտնվեցիր պայծառ-անձայն.
Անջատվեցինք համր ու հանդարտ,
Կյանքի ճամփին մի ակնթա՜րթ…
Յուրաքանչյուրի կյանքում իր անունը մեծ նշանակությւոն ունի: Ասում են, որ մարդու բնավորությունը և սովորությունները հաճախ կապված են անվան հետ: Իմ անունը կրող մարդիկ քնկոտ են, խելացի և լուսավոր: Պատահական չի եղել նաև իմ անվան ընտրությւոնը, այն ընտրել է հայրիկս և որոշել է ինձ Սոնա կոչել տատիկիս պատվին: Մեծանալով հասկացա, որ անվանս ընտրությունը շատ ճիշտ է, քանի որ թե բնավորությամբ և թե արտաքին տվայլներով շատ եմ նման տատիկիս: Ինձ այն շատ է դուր գալիս, քանի որ այն ոչ հաճախակի հանդիպող է և գեղեցիկ: Բացի այդ Սոնա անունը շատ է հանդիպում հին հայկական առասպելների, պատմվածքների և հեքիաթների մեջ: Այդ հերոսուհիները հիմնականում գեղեցիկ են, խելացի և ուժեղ`ճիշտ ինձ նման:
⭑ Սոնա Սահակյան ⭑ 